لیتیوم بروماید

لیتیوم از عناصر قلیائی و برم از خانواده هالوژنها می باشد، لیتیوم بروماید از نظر خواص فیزیکی و شیمیائی نزدیک به نمک طعام بوده و ترکیبی پایدار می باشد که در هوای آزاد تجزیه نمی گردد و فرار نمی باشد. خواص اساسی این نمک در جدول زیر نشان داده شده است لیتیوم بروماید دارای خاصیت جذب رطوبت بسیار زیاد می باشد.

حلالیت

محلول لیتیوم بروماید می تواند آب بسیار زیادی را در خود حل کند. برای مثال در شرایط دمای اتاق، غلظت محلول اشباع حدود ۵۳ درصد می باشد. وقتی آب از محلول لیتیوم بروماید تبخیر گردد یا درجه افزایش یابد، میزان غلظت محلول لیتیوم بروماید تغییر می کند.

گرمای ویژه

گرمای ویژه محلول جاذب لیتیوم بروماید که کم می باشد از نظر کمک به راندمان حرارتی چیلرهای جذبی بسیار قابل اهمیت است. کوچک بودن گرمای ویژه در شرایط کار و بزرگ بودن گرمای نهان تبخیر آب این انتظار را پیش  می آورد که چیلرهای جذبی که در آنها محلول جاذب لیتیوم بروماید است و مبرد آب می باشد دارای راندمان حرارتی بالایی باشند.

PH

محلول خالص لیتیوم بروماید تقریباً خنثی است به هرحال محلولی که در چیلرهای جذبی میباشد کمی قلیایی است تا مسأله خورندگی منتهی شود.

خورندگی

خورندگی محلول لیتیوم بروماید خیلی کمتر از آب نمک و یا محلول نمکهای کلسیم می باشد. اما از نظر رعایت موارد ایمنی، نظر به اینکه خوردگی نکته بسیار مهمی در طراحی تجهیزات می باشد، محلول لیتیوم بروماید به صورت قلیائی درآمده و علاوه بر این افزودنی های شیمیائی جهت مقابله با خوردگی به آن افزوده می شود از لیتیوم کرومات که بسیار مورد استفاده می­باشد باعث رنگ زرد در چیلر های جذبی می­ گردد.

اگرچه خاصیت سمی محلول لیتیوم بروماید بسیار ضعیف می باشد بهرحال باید از تماس مستقیم پوست و یا اجزای بدن به آن خودداری گردد. در صورت هرگونه تماس با پوست و بدن سریعاً با آب شسته شود.